Onderweg naar huis van een prachtige vakantie word ik gebeld door het Coda Museum in Apeldoorn met de mededeling dat ik de eerste prijs heb gewonnen. Even ben ik totaal verbijsterd en langer duurt het voordat het echt tot me doordringt. Maar uiteraard ben ik superblij met deze prijs!
De jaarlijkse challenge was uitgeschreven met het thema: gevonden herinneringen.
Dit was mijn inzending:
In 1993 was ik veel in de doka te vinden op de kunstacademie in Groningen. Met mijn nachtblindheid botste ik regelmatig tegen medestudenten, docenten en de werkplaatsassistent op, tot grote hilariteit van iedereen die daar aanwezig was. Ik heb nooit het doosje kleurenfilters(voor het contrast) en negatieven uit die tijd weg kunnen doen. En tot mijn verrassing bleek ik zelf, 1993 en de Grote Markt er ook nog op te staan. Samen zijn ze nu na precies 30 jaar weer 1 in dit sieraad. Een tijd die kleur aan mijn leven gaf….
Het commentaar van de jury hierop was:
De jury vond het werk van Helene een mooi voorbeeld van hoe bewaarde herinneringen kunnen worden omgevormd tot een modern sieraad met een verhaal. Het werk kleurrijke werk spreekt tot de verbeelding in al zijn eenvoud.
De afgelopen twee jaar werd ik genomineerd en zat ik bij de top 15, waardoor ik vorig jaar voor het eerst mocht exposeren in het Coda.
Ook deze keer mag ik exposeren en tevens een sieraad uitzoeken in de museumwinkel.
Het sieraad lijkt heel simpel gemaakt, toch is ook hier veel onderzoek aan vooraf gegaan. Zoals bij al mijn sieraden. Nadat ik het idee helder heb, komt het technische verhaal van hoe je het in elkaar gaat zetten. Bij dit sieraad was de grootste uitdaging om het combineren van de materialen zo onzichtbaar mogelijk te doen. Daarop volgt een hele reeks van onderzoekjes en uitprobeersels, die vaak dagen lang duurt.
Hoe gedraagt het materiaal zich?
Hoe bevestig je de onderdelen aan elkaar?
Wat werkt wel en wat werkt niet?
Hoe maak ik mijn sieraad zo duurzaam mogelijk?
Wat werkt qua kleur en vorm wel en wat niet?
Zomaar een paar van de vragen, die in de onderzoeksfase meespelen.
Vaak maak ik ook werktekeningen van stukjes van het sieraad, zodat het zo perfect mogelijk wordt.
De negatieven heb ik uiteindelijk genaaid met de naaimachine en de filters gelijmd op een stuk perspex, dat ik eerst met de hand heb uitgesneden in de vorm van de filters. Een secuur werkje en ook dit sieraad is geheel met de hand vervaardigd.
Hieronder een paar foto’s van een heel klein stukje van het onderzoek.
Tot slot volgt het maken van de foto’s en het bewerken daarvan.
En dan het inzenden en afwachten natuurlijk 😉
